Τί είναι CanSat;
Ένα CanSat είναι μια προσομοίωση ενός πραγματικού δορυφόρου, ολοκληρωμένο εντός του όγκου και το σχήμα ενός κουτιού αναψυκτικού. Η πρόκληση για τους μαθητές που συμμετέχουν σε αυτό το διαγωνισμό είναι να χωρέσουν όλα τα μεγάλα υποσυστήματα που βρίσκονται σε ένα δορυφόρο, όπως η ισχύς, οι αισθητήρες και ένα σύστημα επικοινωνίας, σε αυτό το ελάχιστο όγκο. Το CanSat στη συνέχεια εκτοξεύεται σε υψόμετρο μερικών εκατοντάδων μέτρων από έναν πύραυλο, ή πέφτει από μια πλατφόρμα, όπου πραγματοποιεί το επιστημονικό του πείραμα της και επιτυγχάνει μια ασφαλή προσγείωση.
Σε διαγωνισμούς CanSat, το ωφέλιμο φορτίο πρέπει για να χωρέσει μέσα στον όγκο ενός τυπικού κουτιού σόδας (66 mm διάμετρος και 115 χιλιοστά ύψος) και να έχει μάζα κάτω από 350g. Κεραίες μπορούν να τοποθετηθούν εξωτερικά, αλλά η διάμετρος δεν μπορεί να αυξηθεί μέχρι το CanSat να αφήσει το όχημα εκτόξευσης. Τα CanSats αποβάλλονται από ένα μικρό πύραυλο σε ύψος που ποικίλλει ανάλογα με τον διαγωνισμό. Τα CanSats είναι εξοπλισμένα με σύστημα ανάκτησης, συνήθως αλεξίπτωτο, για να περιορίσουν τη ζημιά κατά την προσγείωση και να επιτρέψουν την επαναχρησιμοποίηση του CanSat.Τα CanSats χρησιμοποιούνται για τη διδασκαλία της διαστημικής τεχνολογίας, λόγω του χαμηλού κόστους κατασκευής και του μικρού όγκου τους.Στόχος του είναι η εξοικείωσή των συμμετεχόντων με τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται σε έναν δορυφόρο. Ο μαθητικός διαγωνισμός αποτελεί προκριματική φάση του ευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSats in Europe, ο οποίος διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και απευθύνεται σε μαθητές λυκείου
Στούς διαγωνισμούς CanSat,Οι ομάδες αποτελούνται από 4 με 6 μέλη και καλούνται να οραματιστούν μια διαστημική αποστολή, να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν έναν εκπαιδευτικό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού για να την εκτελέσει. Ο δορυφόρος αυτός εκτοξεύεται σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και κατά την προσγείωσή με την βοήθεια αλεξίπτωτου εκτελεί την αποστολή που έχει επιλέξει η κάθε ομάδα.
Ευρωπαϊκός διαγωνισμός CanSats in Europe διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2010 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Από τότε έχουν λάβει χώρα επτά ευρωπαϊκοί διαγωνισμοί με ισάριθμες ελληνικές συμμετοχές. Οι ελληνικές αποστολές έχουν καταλάβει δύο φορές τη δεύτερη θέση, το 2012 και 2014.
Ιστορία του CanSat.
Το 1998 το πρώτο "University Space System Symposium" πραγματοποιήθηκε στη Χαβάη. Εκεί, 50 φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια διοργάνωσαν μία συνάντηση και ένας καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, που ονομάζεται Bob Twiggs, πρότεινε την ιδέα του νανο-δορυφόρου. Ένας νανο-δορυφόρος είναι βασικά ένας δορυφόρος με τη μορφή ενός κουτιού σόδας. Ο κύριος στόχος της ερευνητικού έργου του νανο-δορυφόρου ήταν να εκτοξευτεί ένας πύραυλος με 3 νανο-δορυφόρους μέσα σε αυτόν. Το έργο ξεκίνησε το 1999 με το όνομα ARLISS.
Το 2000, οι αποστολές των νανο-δορυφόρων ορίστηκαν ως ο υπολογισμός του ανοίγματος ενός συστήματος προσγείωσης με χρήση δεδομένων που παρέχονται από το βαρόμετρο ή κάνοντας χρήση ενός διαφορικού GPS και, το 2001 οι στόχοι έγιναν ακόμη πιο περίπλοκοι, προσθέτοντας μια επιπλέον αποστολή, να προσγειωθεί ο νανο-δορυφόρος σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Δεν ήταν μέχρι το2003, όταν το Πανεπιστήμιο του Τόκιο τοποθέτησε 2 νανο-δορυφόρους που ήταν αρκετά μεγαλύτεροι από ένα κουτί και ήταν ονομάστηκαν CubeSats.
Η έννοια του CanSat δημιουργήθηκε το 2010 από την ESA και, μετά από τους στόχους που ο Bob Twiggs πρότεινε στη Χαβάη το1998, η ESA διεξάγει ένα εκπαιδευτικό διαγωνισμό, στον οποίο οι μαθητές χρησιμοποιούν νανο-δορυφόρους για την εκπλήρωση ενός πρωταρχικού στόχου που προτείνεται από την ESA και έναν προσωπικό δευτεροβάθμιο στόχο της επιλογής τους.
Ένα CanSat είναι μια προσομοίωση ενός πραγματικού δορυφόρου, ολοκληρωμένο εντός του όγκου και το σχήμα ενός κουτιού αναψυκτικού. Η πρόκληση για τους μαθητές που συμμετέχουν σε αυτό το διαγωνισμό είναι να χωρέσουν όλα τα μεγάλα υποσυστήματα που βρίσκονται σε ένα δορυφόρο, όπως η ισχύς, οι αισθητήρες και ένα σύστημα επικοινωνίας, σε αυτό το ελάχιστο όγκο. Το CanSat στη συνέχεια εκτοξεύεται σε υψόμετρο μερικών εκατοντάδων μέτρων από έναν πύραυλο, ή πέφτει από μια πλατφόρμα, όπου πραγματοποιεί το επιστημονικό του πείραμα της και επιτυγχάνει μια ασφαλή προσγείωση.
Σε διαγωνισμούς CanSat, το ωφέλιμο φορτίο πρέπει για να χωρέσει μέσα στον όγκο ενός τυπικού κουτιού σόδας (66 mm διάμετρος και 115 χιλιοστά ύψος) και να έχει μάζα κάτω από 350g. Κεραίες μπορούν να τοποθετηθούν εξωτερικά, αλλά η διάμετρος δεν μπορεί να αυξηθεί μέχρι το CanSat να αφήσει το όχημα εκτόξευσης. Τα CanSats αποβάλλονται από ένα μικρό πύραυλο σε ύψος που ποικίλλει ανάλογα με τον διαγωνισμό. Τα CanSats είναι εξοπλισμένα με σύστημα ανάκτησης, συνήθως αλεξίπτωτο, για να περιορίσουν τη ζημιά κατά την προσγείωση και να επιτρέψουν την επαναχρησιμοποίηση του CanSat.Τα CanSats χρησιμοποιούνται για τη διδασκαλία της διαστημικής τεχνολογίας, λόγω του χαμηλού κόστους κατασκευής και του μικρού όγκου τους.Στόχος του είναι η εξοικείωσή των συμμετεχόντων με τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται σε έναν δορυφόρο. Ο μαθητικός διαγωνισμός αποτελεί προκριματική φάση του ευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSats in Europe, ο οποίος διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και απευθύνεται σε μαθητές λυκείου
Στούς διαγωνισμούς CanSat,Οι ομάδες αποτελούνται από 4 με 6 μέλη και καλούνται να οραματιστούν μια διαστημική αποστολή, να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν έναν εκπαιδευτικό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού για να την εκτελέσει. Ο δορυφόρος αυτός εκτοξεύεται σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και κατά την προσγείωσή με την βοήθεια αλεξίπτωτου εκτελεί την αποστολή που έχει επιλέξει η κάθε ομάδα.
Ευρωπαϊκός διαγωνισμός CanSats in Europe διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2010 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Από τότε έχουν λάβει χώρα επτά ευρωπαϊκοί διαγωνισμοί με ισάριθμες ελληνικές συμμετοχές. Οι ελληνικές αποστολές έχουν καταλάβει δύο φορές τη δεύτερη θέση, το 2012 και 2014.
Ιστορία του CanSat.
Το 1998 το πρώτο "University Space System Symposium" πραγματοποιήθηκε στη Χαβάη. Εκεί, 50 φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια διοργάνωσαν μία συνάντηση και ένας καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, που ονομάζεται Bob Twiggs, πρότεινε την ιδέα του νανο-δορυφόρου. Ένας νανο-δορυφόρος είναι βασικά ένας δορυφόρος με τη μορφή ενός κουτιού σόδας. Ο κύριος στόχος της ερευνητικού έργου του νανο-δορυφόρου ήταν να εκτοξευτεί ένας πύραυλος με 3 νανο-δορυφόρους μέσα σε αυτόν. Το έργο ξεκίνησε το 1999 με το όνομα ARLISS.
Το 2000, οι αποστολές των νανο-δορυφόρων ορίστηκαν ως ο υπολογισμός του ανοίγματος ενός συστήματος προσγείωσης με χρήση δεδομένων που παρέχονται από το βαρόμετρο ή κάνοντας χρήση ενός διαφορικού GPS και, το 2001 οι στόχοι έγιναν ακόμη πιο περίπλοκοι, προσθέτοντας μια επιπλέον αποστολή, να προσγειωθεί ο νανο-δορυφόρος σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Δεν ήταν μέχρι το2003, όταν το Πανεπιστήμιο του Τόκιο τοποθέτησε 2 νανο-δορυφόρους που ήταν αρκετά μεγαλύτεροι από ένα κουτί και ήταν ονομάστηκαν CubeSats.
Η έννοια του CanSat δημιουργήθηκε το 2010 από την ESA και, μετά από τους στόχους που ο Bob Twiggs πρότεινε στη Χαβάη το1998, η ESA διεξάγει ένα εκπαιδευτικό διαγωνισμό, στον οποίο οι μαθητές χρησιμοποιούν νανο-δορυφόρους για την εκπλήρωση ενός πρωταρχικού στόχου που προτείνεται από την ESA και έναν προσωπικό δευτεροβάθμιο στόχο της επιλογής τους.